Boerenbelang

Het Noorden van Frankrijk is niet zo mooi. Vaak eindeloze akkers graan, maïs of zonnebloemen, maar vooral graan. Rijdend door de Somme realiseerde ik mij opeens dat dit landschap ook een monument is. De uitgestrektheid herinnert in zijn leegte aan de complete verwoesting van alle kleine landschapselementen tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen de omgeving zo omgeploegd was dat bewoners in hun eigen gebied verdwaalden doordat alle natuurlijke herkenningspunten verdwenen waren. Op deze dodenakkers groeit nu koren met hier en daar een klaproos.

De landbouw vertelt zo over het verleden. Bij ons is dat ook het geval. Niet dat wij een strijd herdenken via het landschap, gelukkig niet, maar je ziet hoe er geleefd is. Hoe mensen hun land inrichtten om het te kunnen bewerken, om zichzelf te beschermen, hun vee binnen de gronden te houden en hun producten te vervoeren.

Tijden veranderen en stellen andere eisen aan het boerenbedrijf. Melk wordt te goedkoop om van te leven, akkers zijn te klein om alles eruit te halen wat erin zit met de technische mogelijkheden die er nu zijn. De boeren moeten iets, willen ze blijven bestaan.

Het meest voor de hand liggend is schaalvergroting, haagjes weg, weggetje omploegen, bosjes rooien, grotere akkers en weiden, hogere stallen en bredere toegangswegen voor al het landbouwmaterieel.
Dat zou de boeren kunnen redden. Maar wat redden we dan en ten koste van wie?

 Onze landschappelijke parel is voor een groot gedeelte te danken aan de boeren. Het uiterlijk van het land, dat zij in de loop der eeuwen gecreëerd hebben is op dit moment meer waard dan de opbrengst ervan. Beseffen zij het belang van wat zij hebben gemaakt en die waarde van hun werk? Beseffen wij het voldoende? Kunnen de boeren zelf ook de vruchten plukken van de schoonheid van hun bezit?

In onze gemeente zijn de Noorbeemden en het Hoogbos nu definitief aangewezen als Natura 2000-gebied, net als het Savelsbos, de Bemelerberg en een berg die ik niet kende, de Schiepersberg .

Er is nog geen definitief beleidsplan voor deze gebieden, dus als een wethouder dwars wil liggen moet hij dat nu doen. Onze wethouder van landbouw protesteert dus. Hij voorziet problemen omdat hun richtlijnen hinderlijk kunnen worden voor de expansiebehoefte van boeren. Economisch en financieel misschien een logische gedachte, maar zeker geen blijk van innovatief denken, want groei zien als de oplossing van alle problemen is niet meer van deze tijd. En zeker nu de landbouw niet meer de belangrijkste pijler is onder onze plaatselijke economie.

Bijschrift toevoegen

Wat hebben wij over voor het behoud van wat waardevol is in onze omgeving?  Zouden we de boeren een basisinkomen gunnen wanneer we hen niet toestaan om uit te breiden ten koste van het landschap? Hun bedrijven zoals ze nu zijn moeten dan de extra inkomsten opleveren om hun kinderen bij clubjes in te schrijven en later te laten studeren, auto te rijden, een keer op vakantie te gaan, zo nu en dan geld te besteden aan een uitje, nieuwe kleren en als dat nodig is aan een ander bankstel. Afijn wat je zoals doet als je gewoon iets te besteden hebt.

  Ik zou daar op zijn minst over na willen denken.
 
Meer informatie over Natura 2000