Groene heuvels, zwarte bergen

Bijschrift toevoegen

Toeristisch denk je niet meteen aan Kerkrade en wanneer je dat wel doet dan denk je daarbij niet meteen aan wandelen.
Toch kun je dat daar prachtig.

'kolenpad, kuitenbijter'

Het is een wonderlijk bos dat, in elk geval gedeeltelijk, op de oude kolenberg ligt die de mijn ons naliet. Als kind vond ik die bergen heel normaal. Ik zag ze op weg naar mijn tante in Brunssum en ze waren zwart. Ik vroeg mij geen seconde af hoezo ze daar lagen. Het was een gegeven. Nu vind ik ze ontroerend en maken ze me een beetje nostalgisch, al weet ik dan niet precies waarom, ik groeide er immers niet op.

Het lijkt wel of ik deze weken niet om de mijnen heen kom. In Eijsden kun je een wandelroute kiezen langs de belangrijke locaties uit het Dagboek van een Herdershond en omdat dat een van mijn mooiste tv-herinneringen is, was het een feest om die te lopen. Vrijwel alle plekjes uit de serie, die in Eijsden werd opgenomen, bestaan nog. Dat weet ik zeker want ik bekeek alle afleveringen opnieuw. Met heel andere ogen, merkte ik, waarschijnlijk begreep ik het nu beter.

Het verhaal speelt in Geleen en heeft de opkomst van de mijnen als decor, maar door de opnames in Eijsden heb ik mij toen die ingreep in de omgeving niet zo gerealiseerd. Voor mij was Geleen immers ergens bij de grote fabriek met de vlam en had ik daar geen enkel lieflijk landelijk beeld bij. Nu begreep ik hoe verneukeratief die mooie opnames in Eijsden eigenlijk waren. Voor het geld van de mijnen werd alle lieflijke landelijkheid vermalen. 

En toen vond ik bij mijn moeder Het Geluk van Limburg. Een boek dat ik in één ruk uitlas. Alweer de mijnen. Dit keer verweven met het levensverhaal van Jack Vinders, een acteur die ik pas onlangs ontdekte bij de avond Wonen met zorg die onze gemeente organiseerde. 

op de route 

Vandaar dat ik vandaag een wandelroute in het Kerkraadse zocht en 'met andere ogen' door de mijnstreek reed. De mijnen hadden het landschap van de Oostelijke Mijnstreek volkomen veranderd, maar nadat ze gesloten werden, zijn ze bovengronds vrijwel van de wereld gevaagd, een weggemoffeld verleden. Het is schrijnend om te zien hoe jong de herinneringsplekken nog maar zijn, maar het is mooi dat de verborgen geschiedenis nu toch zichtbaar wordt gemaakt.

We hebben geluk gehad dat er geen reden was om hier een mijn te beginnen en dat  Eijsden nog steeds die mooie oude plekken en panden heeft. Al lijkt van de levendigheid in de oude kern behoorlijk wat geofferd aan het nieuwe winkelcentrum en het groen vertoont hier en daar lelijke doorkijkjes. Om economische redenen zijn we nog steeds te bereid om heel veel af te staan.