Goede voornemens

Mijn eerste Kerstviering mislukte half. Ondanks mijn goede voorbereiding, dacht ik, was ik een uur te laat. Niet meer de uitnodiging nagekeken, terwijl er wel iets gefluisterd had dat ik dat moest doen. Het is toch anders als het digitaal is. Een briefje op de ijskast functioneert toch nog altijd het best. De kerstwandeling ging dus aan mijn neus voorbij. Ik accepteerde het aanbod van een andere groep mannen om met hen te wandelen niet en reed naar huis waar ik een hele mand schone was wegstreek. Ook fijn zo voor de Kerst.

Voor het eten was ik wel op tijd. Het gezelschap was enorm, de hele hal stond vol. Er was gedekt aan lange tafels in de raadzaal en de burgemeester en enkele wethouders bedienden mee. Er waren een paar presentaties, waarbij een kerstboodschap werd uitgesproken die benadrukte zuinig te zijn op deze wereld en het jaar werd nog eens belicht. Daarbij maakte de spontane, diepe stilte die viel toen er een foto in beeld kwam van de collega en zijn vrouw die omkwamen bij de ramp met de MH17 op mij grote indruk. Het eten was heerlijk, de sfeer was prima.

Bij het natafelen merkte een collega raadslid op dat de raadsleden bij het hele feest eigenlijk niet in beeld zijn. Het leven in het huis van de burger lijkt uitsluitend om het college en de ambtenaren te draaien. Alsof de raad een dingetje is van buitenaf waar zo nu en dan even rekening mee gehouden moet worden. Ik had me dat nog niet gerealiseerd, maar kon niet anders dan hem gelijk geven.

We spraken over de functie van de commissievergaderingen en over raadsvergaderingen die geen discussieplekken meer zijn maar hamerstukkenbijeenkomsten. We hebben een burgemeester die heel graag dingen veranderd zou zien, die zijn best doet om de raad een sterkere en actievere positie te geven, maar op de een of andere manier lukt het tot nu toe niet.

Gisteren hebben we besloten, in een natafelraadsbesluit dat onherroepelijk is, dat we in het presidium gaan praten over hoe we dingen echt anders kunnen doen. Niet alleen maar de participatieladder* volgen, maar ook praten over hoe dat dan moet, wat dat betekent en wat wij eraan kunnen doen om die plannen in de praktijk te realiseren. De presidiumvergaderingen zullen daardoor ook wat anders worden.

Ons gezelschapje raadsleden was het laatste groepje dat nog aan tafel zat. Alle meubilair was al opgeruimd en men wachtte braaf totdat het ons beliefde om onze konten te verheffen van de stoelen die ze wilden inklappen. Een eilandje van goede voornemens.

*participatieladder: hierop staat aangegeven hoeveel burgerparticipatie mogelijk is bij projecten van de gemeente. De laagste vorm is informeren, de overheid vertelt de inwoners over hun plannen. De hoogste vorm is wanneer alles vanuit de burgers komt en de overheid vanaf de zijlijn toekijkt.