Tot voor kort had het iets vertrouwds, Staatsbosbeheer. Het klonk als iets waarmee het wel goed kwam. Als zij erbij betrokken waren, was het bos veilig en de natuur behoed. Ik kon rustig slapen.
Tot ik hoorde dat deze organisatie voor onderhoudwerkzaamheden niet-specialistische bomenkappers en struikenverwijderaars inschakelt, die weliswaar goed zijn in hun werk maar niet weten waar ze op moeten letten om de natuur die om, in en tussen die bomen en struiken leeft zo goed mogelijk door de onderhoudswerkzaamheden te loodsen.
Ik schreef er al over naar onze wethouder van beekjes en grubben naar aanleiding van werkzaamheden in St Geertruid en een weggetje in Mheer en vroeg hem om bij deze organisatie zoveel mogelijk te pleiten voor behoedzaam werk. Dat is blijkbaar het enige dat een wethouder kan doen op terreinen die staatsbosbeheer beheert, een vinger aan de pols houden.
Berichten vandaag in de kranten hebben mij niet bepaald gerustgesteld. Zeker niet als ik ze samen op één keukentafel zie liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten