Denhalen

Het vorig jaar vroeg ik mij hardop af of er binnenkort nog wel genoeg jongens in het dorp zijn om de Den te halen en of er dan toch geen meisjes ingeschakeld moeten worden. Dat kwam mij op een ernstige schrobbering van een dame uit het publiek te staan. ONDENKBAAR. Dat wist ik wel want ik schreef er zes jaar geleden een column over in ons vakblad. Dat naar aanleiding van het boekje Zoons! een handleiding voor moeders, waarin verhelderende zaken staan als: Wanneer twee jongens tegelijkertijd hetzelfde doen, dan is er onmiddellijk sprake van een wedstrijd. Misschien dat de verontwaardigde mevrouw in Noorbeek echt denkt dat de heiligen in verwarring raken als er vrouwen actief worden, maar waarschijnlijk zijn er andere redenen om het Denhalen exclusief voor mannen te houden.

( Boekblad april 2009)

Ooit moet iemand bedacht hebben dat het vee gered zou kunnen worden door een den te kappen, uit een bos te slepen, op een kar te laden, die kar door een rij mooi opgetuigde trekpaarden kilometers ver te verslepen, hem naar de kerk te brengen en daar overeind te zetten, waar hij dan een jaar blijft staan. En dat ritueel dan elk jaar te herhalen. Voor het halen zorgen de ongetrouwde 'mannen', het rechtzetten is de taak van de gebonden mannen van het dorp. Tot voor kort was ik ervan overtuigd dat vrouwen buiten die activiteit gehouden worden met achterhaalde, anti-emancipatorische argumenten met betrekking tot kracht en veiligheid. Sinds Zoons! weet ik dat ik me vergis. Zodra er vrouwen meegaan is de lol er echt af.

Zoals vrouwen een hele avond samen naar een filmpje kijken en bij een fles wijn hun hele hebben en houden op tafel gooien, zo wérken mannen samen. Het kappen, slepen, sjouwen, mennen, sturen, roepen, zingen bevestigt en versterkt hun verbondenheid met elkaar. Dat betekent beslist niet dat vrouwen een overbodige luxe zijn bij deze onderneming. Nee, het feit dat wij hun intocht staan op te wachten maakt dat zij hun vermoeide ruggen rechten en naast de indrukwekkende paarden, stralend van mannelijke trots, de tocht tot een goed einde brengen. En dan moeten we die boom nog de lucht in praten. 'Maar, maar, maar staat hij nou nog niet? Als wij het moesten doen dan...' Op hun gemoed werken hè, zorgen dat hun competitiedrang wordt aangewakkerd. Anders mislukt het hele project alsnog.

 Vandaag gaat het weer gebeuren.

De foto werd gemaakt in 2007, dat weet ik omdat ik bij de drinkbak sta te filmen. Fotograaf Marjo Demollin.