De jeugd leest toch niet meer
Zodra thuis het woord 'visie' valt, begint er
iemand, met dank aan de premier, over olifanten die het zicht belemmeren. Maar werkelijk,
soms zien mensen een olifant nog niet als hij boven op hun teen staat.
In een column in de Limburger van vandaag
schreef iemand over de bezuinigingen op de bibliotheek in Meerssen. De
bibliotheek zat daar in de school en dat vond de gemeente te duur worden voor
een paar stapeltjes boeken. De wethouder verantwoordt die sluiting onder andere
met de redenering dat de jeugd toch niet meer leest.
In de politiek is lezen nog iets wat op het
randje van het belangstellingsveld balanceert en dan met name als een culturele
kostenpost in bibliotheekvorm. Leesvaardigheid is voor de school, leesplezier is
een hobby.
Lezen is een vaardigheid die je verliest.
Wanneer je dus geen plezier in lezen kent en geen noodzaak ervaart om het bij
te houden, dan krijg je op een gegeven moment een probleem. De overheid betaalt
voor dat probleem en omdat de overheid betaalt met gemeenschapsgeld is het in
ieders belang om zulke problemen te voorkomen.
Ik weet niet hoe het die wethouder vergaat, maar
ik vertik het om iets te doen wat ik niet leuk vind, tenzij er een hele grote
noodzaak is om het toch op te pakken.
Kinderen krijgen thuis inderdaad minder het
lezen aangeboden dan vroeger. We zijn al begonnen aan de derde generatie die
opgroeit in een beeldcultuur. Dat maakt dat scholen en bibliotheken een nog veel
belangrijker taak hebben dan vroeger als het gaat om het aanreiken van
leesplezier. Bibliotheken zijn daarom wezenlijk van belang voor de overheid.
Voor Licht op Lezen interviewde ik professor
Maurice de Greef, deskundige in laaggeletterdheid. Hierbij een stukje uit het
interview ter illustratie van het belang van lezen voor de gemeente.
Het hele interview wordt binnenkort aangeboden via www.lichtoplezen.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten