Gisteravond bleek dat de meerderheid in de commissievergadering bestaat uit twee roepende CDA-mannetjes. Na die wanhopig slecht geleide commissievergadering, ben ik echt helemaal gewonnen voor een nieuw vergadersysteem. Duidelijke afspraken met een onafhankelijke voorzitter.
Vergaderingen met voorzitters die alleen maar tot doel hebben de vergadering niet te laten bestaan, kun je beter niet houden. Niet de inhoud, maar de klok bepaalt dan de voortgang. En dan gebeurt dat als je ergens op door wil vragen, geen nieuw onderwerp dus, maar een verdiepingsvraag wil stellen, het woord niet krijgt, omdat twee mensen roepen, ‘doe maar schriftelijk’.
Dat heb ik daarom maar meteen gedaan. Nu staat er dus een vraag, die in een minuut mondeling beantwoord had kunnen zijn, open. Deze artikelvraag moet ingevoerd worden in het digitale systeem, moet officieel door ambtenaren beantwoord worden, moet in de collegevergadering besproken worden en het antwoord weer officieel aan mij gestuurd. Dat noem ik nou belachelijke tijdverspilling.
Wat de vraag was? Oh niks bijzonders, alleen maar waarom een agendapunt waarin 84.000 euro voorbereidingskrediet werd gevraagd niet meer terug op de agenda is gekomen.(EML vroeg in juni om het een vergadering op te schuiven omdat ze er als fractie niet over hadden kunnen overleggen). Ik wilde wel weten hoe ze dat nu dan opgelost hebben met dat geld, zonder dat de raad daar toestemming voor gaf. Kleinigheidje.
Die vraag over dat verdwenen agendapunt had ik al op meer plekken gesteld onder andere in het presidium. Maar, bleek uit het rapport over de Trambaanfietsroute, Het presidium waar de agenda bepaald wordt, heeft daarin geen functie. Alles wat je daar vraagt, kun je net zo goed in een lege put schreeuwen. Het moet in een officiële openbare vergadering, of inderdaad op papier. Kwestie van kiezen wat het meeste werk oplevert. Het CDA hier houdt ambtenaren graag bezig.
