Dat kan beter

Zeker vijf keer werd het me gevraagd : 'En? Hoe vind je het?' en pas vandaag wist ik het.

'Ik mis de ecologische kijk op de zaak,' antwoordde ik gisteren 'Ik vrees te weinig aandacht voor de natuur,' en dat meende ik ook. Ik vrees de schade die berokkend wordt als we gaan asfalteren ter wille van een fietsbaan. Maar ik kan me ook voorstellen dat het leuk kan zijn zo'n lang traject van a naar b waarbij je één verbinding hebt.

We werden warm gemaakt voor de Trambaanfietsroute die men wenst tussen Maastricht en Aken. Al bij de start van de dag werden we ontvangen door een groep mensen uit Lemiers die helemaal niet gelukkig zijn met de plannen en ik deel die verontrusting. We hebben niet veel natuur hier. Waar je ook kijkt, de mens is alomtegenwoordig. Zijn we er niet al genoeg? 

Maar ok, eerst het voordeel van de twijfel.

We kregen powerpointinformatie en een busreis naar Monschau, daar kregen we nog meer powerpointinformatie en een gedeputeerde die heel erg voor het plan is en daarna gingen we eten. Erg lekker. En ik dacht dat het wel mocht omdat we zouden gaan fietsen over de Vehnbahn. Maar we fietsten slechts 6 kilometer, het fietsen was een eitje en de tocht was om voordat we het wisten. De natuur was mooi, het gezelschap gezellig en de organisatie tot in de puntjes, dat moet gezegd.

Hoe ik het vind? Ik ga deze zomer nog eens fietsen daar. Een langer stuk, om een beter beeld te krijgen en dan in mijn eentje, om wat meer de omgeving te ervaren. Maar op dit moment overheerst eigenlijk één gevoel over die fietsroute: het fietste nogal saai. 

Ontvlucht

Soms Is het echt beter geen blog te schrijven, omdat de emoties te hoog zitten. Vandaag daarom in plaats van de pen maar een collega gebruikt: Vind je het goed als ik je even onderkots? Ja hoor, ga je gang.

Daarna dus heel relaxed gewerkt, van de stad genoten, een aankomende fotokunstexpositie bekeken en door het groener wordende heuvelland naar huis gefietst. Ik nam het weggetje langs het Keerpunt en terwijl ik daar een paar heerlijke paarden fotografeerde, fietsten er twee jongens langs. Een donkere en een wat lichter getinte. De eerste groette breed lachend, de tweede knikte verlegen. En toen moest ik toch nog bijna huilen.

Volgende vergadering staan er wat gemeenschappelijke regelingen op de agenda. Heeft u nog op- of aanmerkingen over de GGD, de OMNIBUZZ, de veiligheidsregio, de RUD, de leerlingenspijbelietssamenwerking of het afval. Maak van uw hart geen moordkuil, wij zijn er voor u.

Kan het dorp al die mensen wel aan?

400 mensen wonen er in het pittoreske plaatsje en nu zijn er plannen om er 200 tot 240 woningen bij te bouwen waarin allerlei mensen op onvoorspelbare momenten gehuisvest gaan worden. Als al die huisjes tegelijk bewoond zijn, met een gemiddelde van vier bewoners, betekent dat een vermeerdering van de bevolking met 250%  Er zijn behoorlijk wat momenten in het jaar denkbaar dat dit aantal gehaald wordt. 

Dit zal vooral het geval zijn op dagen dat er veel mensen vrij hebben, zoals weekenden en schoolvakanties. Doordat niet overal dezelfde afspraken over vakanties zijn, kan de druk op het dorpje over een veel langere tijd uitgeoefend worden dan normaalgesproken staat voor een vrijetijdsperiode. Doordat er sprake is van stenen huisjes in plaats van de stoffen en plastic varianten van vroeger, zullen de gebruikers het minder van weer laten afhangen om voor een verblijf in dit dorpje kiezen. Ook dit zal voor een drukverzwaring over een langere termijn zorgen.

Natuurlijk mogen andere mensen genieten van onze mooie omgeving. We zijn verwend met heel veel groen en ruimte, logisch dat anderen daar ook wel een keertje plezier van willen hebben.  Er is in principe ook niks mis met de potentiële bewoners. Het zullen best goeie mensen zijn, maar het zijn er veel. Ze komen niet van hier en hebben geen binding met de omgeving en onze leefruimte. Waarom zouden ze een leeg blikje niet in het groen gooien, dat ene blikje, wie zeurt daar nu over? Wat maakt het uit die ene keer dat er wat hard geroepen wordt s'avonds laat? Ze zijn toch morgen weer weg. Gun hen ook eens een feestje. Dan ben je maar een keertje wat minder fit op je werk of op school. 

De meeste toeristen zullen met eigen vervoer komen, wat de verkeersdruk in en om het dorp enorm opvoert en de veiligheid voor schoolgaande kinderen in het gedrang brengt. Daarbij zal ook de drukte op straat toenemen, omdat al die bezoekers willen wandelen of fietsen. Vaak zonder enig benul van de andere regels die er gelden voor verkeer in een heuvelachtig gebied waar bochten en hellingen het zicht ontnemen en een voetganger plotseling oog in oog kan staan met een automobilist, met alle risico's van dien.

En dan hebben we het nog niet over de druk op het milieu. 200 tot 240 woningen betekent een permanente verstening van het landschap waar we niet blij mee moeten zijn. Worden tenten en caravans nog afgebroken en meegenomen, huisjes blijven dag in dag uit staan. Er wordt eigenlijk een nieuwe woonwijk gebouwd. 

Het is begrijpelijk dat de gemeente dit soort ambitieuze plannen steunt. Het aantal overnachtingen moet immers verdubbeld en het toeristisch niveau omhoog, daarom juichen ze over elk plan om een afgetakelde camping te bebouwen. Maar is het wijs? Maken we er op den duur niet meer kapot mee, dan dat we er nu mee winnen? Is het bovendien niet netter om de toeristische druk passend over alle kernen te verspreiden en zo bestaande ondernemingen in andere dorpen een graantje te gunnen. Zo kunnen alle dorpen een beetje prettig zichzelf blijven. 

Woonwijk in wording: Domein de Waufsberg,
voorheen camping de Wolfsberg

Gerommel

Van dichtbij lijkt het heel aardig,

ietsje afstand geeft een beter beeld

dit zie je als je aan komt rijden.

Hoeveel rommel in het landschap wil je hebben?

Daarbij lijkt het reclamebord van Aelmans ons te vertellen dat nog alle 62 huizen op de Wolfsberg te koop zijn. Dat zou niet zo moeten zijn, tenzij er weer eens een grootgrondspelletje is gespeeld. Wat geschuif met briefjes en gerommel met getallen. De wethouder zei immers al dat dat vakantiepark er absoluut zou komen, desnoods zonder huisjes. Hij bedoelde waarschijnlijk: desnoods zonder kopers.

Ach, als ze niet verkocht zijn, kunnen ze wellicht plek bieden aan zo'n 250 azielzoekers. Dat gun ik die mensen wel, een knus, veilig huisje in het groen, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn.