'Ik mis de ecologische kijk op de zaak,' antwoordde ik gisteren 'Ik vrees te weinig aandacht voor de natuur,' en dat meende ik ook. Ik vrees de schade die berokkend wordt als we gaan asfalteren ter wille van een fietsbaan. Maar ik kan me ook voorstellen dat het leuk kan zijn zo'n lang traject van a naar b waarbij je één verbinding hebt.
Maar ok, eerst het voordeel van de twijfel.
We werden warm gemaakt voor de Trambaanfietsroute die men wenst tussen Maastricht en Aken. Al bij de start van de dag werden we ontvangen door een groep mensen uit Lemiers die helemaal niet gelukkig zijn met de plannen en ik deel die verontrusting. We hebben niet veel natuur hier. Waar je ook kijkt, de mens is alomtegenwoordig. Zijn we er niet al genoeg?
We kregen powerpointinformatie en een busreis naar Monschau, daar kregen we nog meer powerpointinformatie en een gedeputeerde die heel erg voor het plan is en daarna gingen we eten. Erg lekker. En ik dacht dat het wel mocht omdat we zouden gaan fietsen over de Vehnbahn. Maar we fietsten slechts 6 kilometer, het fietsen was een eitje en de tocht was om voordat we het wisten. De natuur was mooi, het gezelschap gezellig en de organisatie tot in de puntjes, dat moet gezegd.
Hoe ik het vind? Ik ga deze zomer nog eens fietsen daar. Een langer stuk, om een beter beeld te krijgen en dan in mijn eentje, om wat meer de omgeving te ervaren. Maar op dit moment overheerst eigenlijk één gevoel over die fietsroute: het fietste nogal saai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten