Een welbestede dag

Eigenlijk kwam het door de wethouder van geld, huizen en boeren, dat ik in alle vroegte op weg was naar Zwolle. Ik arriveerde daar een beetje later dan gepland, wat ik had kunnen gooien op de nieuwe verkeerssituatie in Maastricht. Dat zou dan mooi aansluiten bij het onderwerp waar ik voor ging, de nieuwe omgevingswet, maar de eerlijkheid gebiedt te melden dat het kwam doordat ik niet bij daglicht mijn kleren kon kiezen. Daar had ik niet op gerekend en dat scheelde meteen een kwartier. 

De wethouder had dus gezegd: 'ach het is nog veel te vroeg om het daarover te hebben, er verandert nog zo veel!' Het was voor mij meteen duidelijk: de nieuwe omgevingswet verdient mijn volle aandacht en het is vast zeer noodzakelijk om er heel snel, heel veel mee bezig te zijn. 

En dat bleek zo te zijn. Het werd me ook steeds duidelijker waarom ik mijn hand moest opsteken bij de vraag welke gemeentes er nog niet tot nauwelijks mee bezig waren. In elk geval voor zover de Raad daar iets van merkt. De nieuwe wet is een aardverschuiving voor iedereen, maar voor gemeentes als Eijsden-Margraten in het bijzonder. Burgers worden in een veel vroeger stadium bij plannen betrokken, indieners en belanghebbenden moet vanaf het begin met elkaar in onderhandeling, alle regels en niet-regels moeten helder inzichtelijk worden gemaakt, het werk en de positie van ambtenaren verandert behoorlijk en financieel zijn er ook nogal wat haken en ogen. En vooral, bij de nieuwe wet is het toverwoord 'vertrouwen'. Vertrouwen! Dat zou toch mooi zijn. Ik geloof daar wel in. Maar er waren er die dat helemaal niet deden. 'Vertrouwen is mooi, controle is beter' mompelde mijn buurman. Hij zag het duidelijk niet zitten.

De dame voor me had het er ook niet zo op. 'Maar hoe moet dat dan als je een College hebt dat kan doen wat het wil, omdat de coalitiepartijen hun plannen altijd steunen?', vroeg ze. Dat klonk bekend. 

Een coalitieraadslid van de Utrechtse Heuvelrug draaide zich om. 'Gaat u nu vertellen dat die bij u altijd klakkeloos voorstemmen?' 

Ja dat ging ze vertellen. 
Er ging een zucht van verbijstering door de ruimte. Ik hoefde niet te zuchten want ik schrok niet. Voor mij was de zucht zelf verhelderend. Blijkbaar is het niet gewoon, een almachtig College. Ik peinsde wel nog even over dat 'klakkeloos', want daar ben ik niet zeker van. 

Mooie dagen zijn dat, als ze stof geven tot heel veel nadenken. Zwolle was een goede beslissing. 

(De foto nam ik 's avonds in Deventer, zonder op de tekst te letten overigens, maar het past goed. Sorry Zwolle)

Nette zaken

'Wat doet iemand van GroenLinks bij de Action?' reageerde mijn zoon, toen ik hem vertelde dat ik bij dat bedrijf in Gronsveld  was gaan kijken en iets had gekocht. Djiezus, als je geen geweten hebt moet je kinderen nemen.
Maar hij had natuurlijk wel gelijk. Als vertegenwoordiger van GroenLinks heb ik daar niks te zoeken en als logisch denkend mens ook niet. Alles wat veel goedkoper is dan je kunt begrijpen, is immers op zijn minst verdacht.

Waar je al niet op moet letten als je iets aan wil schaffen, of laten doen. Als gemeente moet je dus helemaal op je tellen passen, want je werkt met andermans geld, of in elk geval met geld van iedereen. Aan wie besteedt je dat? Wie krijgt bijvoorbeeld de opdracht en wie niet?

Fascinerend dat aanbestedingsbeleid, waar we deze ronde voor mogen stemmen. We mogen ook tegen stemmen natuurlijk, dat recht hebben we nog net. Het klinkt allemaal wel mooi. In het beleidsstuk staan kreten als: 'Meer kansen voor de kleinere ondernemingen in de regio' en 'We letten op kinderarbeid  en slechte arbeidsomstandigheden'.

Hoe en of ze dat doen kunnen we niet controleren, want het aanbestedingswerk is des colleges dus daar gaan ze de Raad niet mee lastig vallen. Veel te veel ook voor die arme mensen die het toch al zo druk hebben. Laat dat controleren nu maar gewoon over aan de accountant...
En heel ingewikkeld is het ook niet. 'Bijvoorbeeld de aanschaf van pennen,' zegt de wethouder van geldzaken, 'dat is niet lastig, daar kijken we alleen maar naar de laagste prijs.'

Nee, dat is dan duidelijk. De pennen kopen we waarschijnlijk bij de Action.

Belastingschande

Als ondernemer heb ik me vaak verdacht gevoeld. Vooral bij de belastingdienst. Het gevoel dat je schuldig bent totdat het tegendeel bewezen is, wil maar niet wijken. Ik merk dat het mijn rechtsgevoel aantast en mijn loyaliteit ten opzichte van de Nederlandse staat. Nu zal die staat daar niet van wakker liggen want ik draag er niet heel veel aan bij. Meestal krijg ik wat btw terug en de betaalde inkomstenbelasting moeten ze ook nog vaak gedeeltelijk terugbetalen. Ik vind dat ik als inwoner van dit land mee moet betalen aan alle voorzieningen die we hebben en ik ben daar ook toe bereid, maar meer ook niet. Sinds ik het gevoel heb als crimineel te boek te staan omdat ik ondernemer ben, ben ik heel precies in mijn boekhouding maar let ik ook heel goed op wat van mij is. Geen cent meer naar de belastingen dan wettelijk verplicht.

Wat moet ik dan als ik zelf aan de kant van de overheid sta? Onze gemeente voert controles uit op de toeristenbelasting. Niet vanuit wantrouwen, zeggen ze, maar om te kijken of alle gegevens die de gemeente heeft wel kloppen en om zeker te stellen dat iedereen veilig is. Dat daar dan ook nog wat achterstallige toeristenbelasting bij geïnd kan worden, is bijvangst.

De bezoeken worden niet aangekondigd en als je niet thuis bent of de Boa, want die voert de onderzoeken uit, treft je op een moment dat je even niet je handen vrij hebt, dan kun je een brief verwachten. Daarin staat niet: 'We waren bij u aan de deur voor een controle, maar u was er niet.' Nee, er staat dat het nachtregister niet deugt. Dat weten ze ongezien. Zelfs als jij dus thuis een correct ingevuld register hebt, dan is de fout in het register dat jij net even naar de supermarkt was, of je kleinkind in bad stopte of bijvoorbeeld gewoon overdag werkt op de uren dat de boa's dat ook doen.

Je hebt een schriftelijke waarschuwing aan je broek. En ik kan me niet voorstellen dat er ook maar iets bij de overheid op schrift gaat, dat niet ergens geregistreerd staat. Je bent dus schuldig, of op zijn minst verdacht en in elk geval zo'n onbetrouwbare ondernemer.

Ik schaam mij dan als ik zelf aan de kant van de overheid sta. Ik schaam me kapot! 

Met frisse moed

'Stuur nou in vervolg zo'n brief ook aan de Raad!'
'Maar de Burgemeester en wethouders...'

'Die krijgen misschien wel heel veel van zulke brieven, maar wij zien die niet. En wat wij niet zien, weten wij niet en wat wij niet weten, daar kunnen we niks aan doen.'

'Hmm'

...

'Maar de burgemeester en wethouders...'

'We leven verdorie niet meer in het tijdperk van Bromsnor en Swiebertje, als je wil dat ergens een vinger op wordt gelegd, dan moet je naar de gemeenteraad.'

'Maar de burgemeester en wethouders...'

'Wie kies je nou? Wie vertegenwoordigt jullie? De burgemeester en de wethouders zijn de baas niet.'

'Hmm'

...

'Geef me nou maar een kopie van die brief, dan breng ik hem wel ergens in, want dit is een tamelijk bizar verhaal.' 

Man, man, man. De vakantie is weer helemaal om.