Een welbestede dag

Eigenlijk kwam het door de wethouder van geld, huizen en boeren, dat ik in alle vroegte op weg was naar Zwolle. Ik arriveerde daar een beetje later dan gepland, wat ik had kunnen gooien op de nieuwe verkeerssituatie in Maastricht. Dat zou dan mooi aansluiten bij het onderwerp waar ik voor ging, de nieuwe omgevingswet, maar de eerlijkheid gebiedt te melden dat het kwam doordat ik niet bij daglicht mijn kleren kon kiezen. Daar had ik niet op gerekend en dat scheelde meteen een kwartier. 

De wethouder had dus gezegd: 'ach het is nog veel te vroeg om het daarover te hebben, er verandert nog zo veel!' Het was voor mij meteen duidelijk: de nieuwe omgevingswet verdient mijn volle aandacht en het is vast zeer noodzakelijk om er heel snel, heel veel mee bezig te zijn. 

En dat bleek zo te zijn. Het werd me ook steeds duidelijker waarom ik mijn hand moest opsteken bij de vraag welke gemeentes er nog niet tot nauwelijks mee bezig waren. In elk geval voor zover de Raad daar iets van merkt. De nieuwe wet is een aardverschuiving voor iedereen, maar voor gemeentes als Eijsden-Margraten in het bijzonder. Burgers worden in een veel vroeger stadium bij plannen betrokken, indieners en belanghebbenden moet vanaf het begin met elkaar in onderhandeling, alle regels en niet-regels moeten helder inzichtelijk worden gemaakt, het werk en de positie van ambtenaren verandert behoorlijk en financieel zijn er ook nogal wat haken en ogen. En vooral, bij de nieuwe wet is het toverwoord 'vertrouwen'. Vertrouwen! Dat zou toch mooi zijn. Ik geloof daar wel in. Maar er waren er die dat helemaal niet deden. 'Vertrouwen is mooi, controle is beter' mompelde mijn buurman. Hij zag het duidelijk niet zitten.

De dame voor me had het er ook niet zo op. 'Maar hoe moet dat dan als je een College hebt dat kan doen wat het wil, omdat de coalitiepartijen hun plannen altijd steunen?', vroeg ze. Dat klonk bekend. 

Een coalitieraadslid van de Utrechtse Heuvelrug draaide zich om. 'Gaat u nu vertellen dat die bij u altijd klakkeloos voorstemmen?' 

Ja dat ging ze vertellen. 
Er ging een zucht van verbijstering door de ruimte. Ik hoefde niet te zuchten want ik schrok niet. Voor mij was de zucht zelf verhelderend. Blijkbaar is het niet gewoon, een almachtig College. Ik peinsde wel nog even over dat 'klakkeloos', want daar ben ik niet zeker van. 

Mooie dagen zijn dat, als ze stof geven tot heel veel nadenken. Zwolle was een goede beslissing. 

(De foto nam ik 's avonds in Deventer, zonder op de tekst te letten overigens, maar het past goed. Sorry Zwolle)