Zo meteen moet ik naar het Huis van de Burger om mijn identiteitskaart te verlengen. Alweer, want afgelopen dinsdag had ik er ook al een afspraak, maar dat liep fout. Handige Hannie had haar oude kaart thuis laten liggen. Gelukkig had het kind zijn zaken beter voor elkaar, dus hij had het in één keer geregeld.
Er is tussen vandaag en dinsdag nogal iets veranderd. Liep ik dinsdag nog rond met het onderbuikgevoel dat alles al bedongen was tussen de twee grote partijen, vandaag weet ik dat ik gelijk had. Het is misschien naïef om te blijven geloven in de oprechtheid van mensen om ergens voor te staan, ik wil dat toch niet opgeven. Ik ben ervan overtuigd, dat de mannen van het CDA staan voor wat ze doen, dat ze denken dat de wereld op hun invulling van het beleid zit te wachten, omdat ze door hun dorpsgenoten op een zetel zijn gestemd. Ze tellen hun punten bij elkaar op en vertalen dat naar algemeen belang. Geef hen eens ongelijk.
Wat mij enorm verbaast is de flexibiliteit van de lokale partij. Dat je een beetje een soepele ruggengraat met hebben om in de politiek te overleven lijkt me duidelijk, met een breuk bereik je niets. Maar geen ruggengraat, dat lijkt me pudding. We zullen moeten gaan zien wat hen overeind gaat houden de komende tijd.
Voor mij betekent het dat ik in elk geval de tijd krijg om mijn nieuwe bedrijf vorm te geven. Mijn Thuis voor Verhalen geeft me ook meer ruimte om mijn politieke werk goed te doen. Beter dan een winkel die qua tijd en ruimte als een blok aan je been kan hangen. Ach, misschien is het zoals mijn zoon opmerkte nadat ik dinsdag onverrichterzake thuis kwam: “Blijkbaar gaan bij jou dit soort dingen in de eerste ronde altijd mis.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten