Geld of gedachten

Woensdag bij de commissie waarin het over bouwen ging, vroeg ik mij af waarom ik zo weinig voelde bij die onderwerpen.  Of weinig, het ging meer om berusting of om weerstand, ik miste inspiratie.  Binnen deze tak van gemeentelijke sport uit zich misschien nog wel het meest wat een beetje het euvel van (tenminste) de laatste decennia is geworden. Het hart moet wijken voor het economisch hoofd. 

Gisteren kwam een briljant student uit mijn vriendenkring bij me langs en merkte op dat hij eens gekeken had naar het soort mensen dat plaats heeft in veel boekenbesturen. Er is een meerderheid van economen en marketingmensen. En ja, dat lijkt een goede mix voor een commerciële branche, maar is het dat ook? Red je het wanneer je alleen maar naar geld kijkt? Enkel naar rendement voor het beoordelen van projecten?  Is het dan vreemd dat we in de boekenbranche meer oog lijken te hebben voor bestsellers, verkoopcijfers en goedgebekte schrijvers, in plaats van voor mooi geschreven, met zorg uitgegeven, bijzondere boeken?

Vandaag las ik een artikel van Rob Wijnberg over het verdwijnen van de faculteit filosofie van de Erasmusuniversiteit wegens te weinig rendement. De Erasmusuniversiteit nota bene, vernoemd naar een van de grootste filosofen die we kennen. Hij noemt zijn artikel De dag dat leren nadenken te duur werd bevonden. De opleidingen Geld winnen het van de opleiding Verwondering, denken, verbinding en fantasie. De opleiding waar alle andere wetenschappen uit voortgekomen zijn. 

Er was woensdag een presentatie van de bouwplannen in Noorbeek. Het plan beviel mij omdat ik de indruk kreeg dat ze bij het bedenken ervan naar het dorp hadden gekeken. Naar de manier waarop het ontstaan is, beleefd en gekoesterd wordt. Zeker er zal ook geteld zijn en berekend of de plannen haalbaar zijn,  maar dat was naar mijn gevoel geen allesbepalende factor voor de keuzes die ze maakten.

Heel anders dan het Landalproject waar een bordplaten huisje modelwoning staat te zijn voor iets, waarvan er dan 62 gebouwd gaan worden.  Je kunt er één kopen voor zo’n twee ton plus maandelijkse servicekosten. Wanneer er 70% verkocht is beginnen ze te bouwen. Die 70% dat lukt want daar hebben projectontwikkelaars methodes voor, die ervoor zorgen dat ze altijd aan de bouweisen voldoen. Wat kan het hen schelen of er een stuk groen verdwijnt om er leegstand neer te zetten. Niks toch? 

Ik vroeg desondanks aan de wethouder wat er gebeurt als de 70% niet gehaald wordt. ‘Dan komen er geen woningen', zei hij, ‘maar wel een vakantiepark.  Als het aan mij ligt!’, benadrukte hij. Een vakantiepark zonder woningen? Ik ben benieuwd wat deze wethouder studeerde.  Het moet wel iets met fantasie geweest zijn. Misschien ga ik het toch nog leuk vinden.


https://decorrespondent.nl/2162/De-dag-dat-leren-nadenken-te-duur-werd-bevonden/180405043742-19c710d5