Mocht ik sterallures hebben, dan zijn die vanmiddag wel afgestraft. GroenLinks maakte een filmpje om vrijwilligers enthousiast te maken voor de campagne. En daar moest ik ook iets in. Het lukte me met moeite om de twee door mijzelf geschreven zinnen te onthouden en uit te spreken. Eindeloos moest het over. En als het goed was, moest het weer opnieuw omdat ik telkens een schok kreeg als de achter mij opgestelde GroenLinksers in een yell uitbarstten.
We droegen allemaal een groen jasje, dat geen enkele warmte gaf. De buurman stak zijn hoofd uit het raam en riep: 'hé Hanneke, dat rode jasje dat je gisteren aan moest, stond je eigenlijk veel beter.' Vond ik grappig.
De opnames terugkijkend, zag ik mijn hoofd van veel te dichtbij in een groene omlijsting. 'Het lijkt wel alsof mijn kop in een krop sla ligt', zeurde ik. Nou ja, ik hoef er zelf nooit meer naar te kijken. Dat is een troost. En hopelijk is het niet voor niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten