Ik zat er eigenlijk op te wachten, er werd tijdens de vergaderingen al zo besmuikt over de bosjes bij Oost-Maarland gesproken, dat je er gif op kon innemen dat het om seks ging. Nu het schiereiland van België naar ons wordt overgeheveld en we eindelijk kunnen handhaven is de opluchting groot. Het zal mijn wereldvreemde naïviteit wel zijn, dat ik daarbij dacht aan drugscriminelen, zwerfvuil en harde muziek. Zaken waarop ik wel stevige handhaving nodig vind. Toen deze week echter, opeens overal over de
hop gesproken werd, vroeg ik me af of wij in onze gemeente eigenlijk een homo ontmoetingsplaats hebben en waar die dan zou kunnen zijn. De krant bevestigde vandaag mijn vermoeden.
Vreemd eigenlijk dat niemand die ik tot nu toe heb gehoord over seks in dat buitengebied, ooit over homoseksuelen sprak. Het werd meer gebracht als een algemene orgieplek waar alles mogelijk is. Ook de mensen die mij mailden over het schiereiland en die ik antwoordde dat ik niet zo'n moeite heb met seks in de buitenlucht, als men er anderen maar niet mee confronteert en geen rotzooi achterlaat. Maar misschien is voor sommige mensen de gedachte aan andermans seks al zo confronterend dat ze het verboden willen zien. Het is een beetje stiekem vind ik, een beetje benepen politiek correct om zo vaag te doen over seks dat het lijkt alsof je over iedereen praat en helemaal geen hekel aan homo's hebt. Ach, en het zou me ook helemaal niet verbazen als dat niet eens bewust gebeurt. In feite is het alleen maar triest, dat zoveel mannen nog steeds hun voorkeur moeten verbergen omdat ze anders niet geaccepteerd worden. Maar zolang de situatie zo is dat homoseksuelen hun geaardheid, al is het maar voor hun gevoel, in het dagelijkse leven moeten onderdrukken, is het belangrijk dat ze elkaar ergens kunnen ontmoeten waar hun identiteit geheim blijft. L'Ilas lijkt me dan lang zo gek nog niet.
Ik zat er eigenlijk op te wachten, er werd tijdens de vergaderingen al zo besmuikt over de bosjes bij Oost-Maarland gesproken, dat je er gif op kon innemen dat het om seks ging. Nu het schiereiland van België naar ons wordt overgeheveld en we eindelijk kunnen handhaven is de opluchting groot. Het zal mijn wereldvreemde naïviteit wel zijn, dat ik daarbij dacht aan drugscriminelen, zwerfvuil en harde muziek. Zaken waarop ik wel stevige handhaving nodig vind. Toen deze week echter, opeens overal over de hop gesproken werd, vroeg ik me af of wij in onze gemeente eigenlijk een homo ontmoetingsplaats hebben en waar die dan zou kunnen zijn. De krant bevestigde vandaag mijn vermoeden.
Vreemd eigenlijk dat niemand die ik tot nu toe heb gehoord over seks in dat buitengebied, ooit over homoseksuelen sprak. Het werd meer gebracht als een algemene orgieplek waar alles mogelijk is. Ook de mensen die mij mailden over het schiereiland en die ik antwoordde dat ik niet zo'n moeite heb met seks in de buitenlucht, als men er anderen maar niet mee confronteert en geen rotzooi achterlaat. Maar misschien is voor sommige mensen de gedachte aan andermans seks al zo confronterend dat ze het verboden willen zien. Het is een beetje stiekem vind ik, een beetje benepen politiek correct om zo vaag te doen over seks dat het lijkt alsof je over iedereen praat en helemaal geen hekel aan homo's hebt. Ach, en het zou me ook helemaal niet verbazen als dat niet eens bewust gebeurt. In feite is het alleen maar triest, dat zoveel mannen nog steeds hun voorkeur moeten verbergen omdat ze anders niet geaccepteerd worden. Maar zolang de situatie zo is dat homoseksuelen hun geaardheid, al is het maar voor hun gevoel, in het dagelijkse leven moeten onderdrukken, is het belangrijk dat ze elkaar ergens kunnen ontmoeten waar hun identiteit geheim blijft. L'Ilas lijkt me dan lang zo gek nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten