Bermschatten

Hoe vaak zie je niet iets uit je ooghoek waarvan je denkt dat het iets of iemand is. Als je dan nog eens kijkt is er niks of blijkt het een tak in een bepaalde vorm of in geval van bermen een luier of zo. Luiers houden het heel lang vol in de berm. Ik heb het eens bijgehouden voor een luier die ik dagelijks passeerde. Hij lag er het hele fietsseizoen, wat voor mij ongeveer loopt van maart tot oktober. Ik heb mij wel verplicht gevoeld hem op te ruimen, maar ik vond het toch een te gore gedachte om van mijn fiets te stappen om een volle luier op te rapen. En waar had ik er dan mee heen gemoeten? In mijn fietstas? Bovendien lag de luier in een stevige helling en het is niet vanzelfsprekend om weer aan het rijden te komen als je bergop moet starten vanuit stilstand. Ik heb er althans moeite mee. 
Je wil ook niet voor iedere luier de gemeente bellen en ergens verwacht je toch dat er zo nu en dan iets rondrijdt dat volle luiers opruimt. De gemeente was in die tijd voor mij overigens nog iets vaags in het gemeentehuis in Margraten. Geen idee wie die mensen waren en wat ze deden.

Wat bermvuil betreft is het me nog steeds niet helemaal duidelijk. Dit jaar ligt er veel en er is een hoop bij dat niet van fietsers komt. Fietsers drinken geen bier, hebben doorgaans geen pizzadozen in hun bloesje en roken niet op de fiets. Energiedrinks zijn van fietsers en misschien enkele waterflesjes. Maar soms word je verrast. In Noorbeek vond ik een roofdierachtig kunstding in het groen, weliswaar een beetje gehavend, maar ach en in Maastricht vond ik een schone berm vol Fluitenkruid. Er werd wat kunst in aangekondigd, maar dat misstond niet. Fluitenkruid. Twee jaar geleden had ik ook een volle berm aan de overkant van mijn huis, tot ze hem kwamen maaien voor de processie. Het vorig jaar stonden alleen nog een paar verweesde plantjes in mijn eigen tuin die ik met liefde asiel heb geboden. Dit jaar heb ik er nog geen Fluitenkruid gezien. Maar Maastricht bloeit altijd wat eerder dan Noorbeek. Misschien mag ik nog wat hoop hebben.