Als twee honden...

De burgemeester waarschuwde laatst voor de valkuil van de vriendschap. En dat is waar. Het is moeilijker om het oneens te zijn met iemand die je mag dan met iemand aan wie je een hekel hebt.

'Honden' splijt de mensheid in twee: zij die er een hekel aan hebben en zij die ervan houden.
Ik hou van honden en dat is maar goed ook, want honden hebben de neiging erg veel van mij te houden. Ik hou ook van katten, trouwens, en van paarden en vogels, koeien, varkens, vissen, kikkers, okapi's, stokstaartjes, ik kan zelfs een spin een naam geven.

Wanneer je ergens van houdt, erger je je minder snel dan wanneer je ergens een hekel aan hebt. Ik erger mij dus nooit aan een poepende hond, maar wel aan een lakse baas. Ik kom echter zelden nog iemand tegen die niets bij zich heeft om de uitwerpselen van de hond op te ruimen. De meeste hondenbezitters trekken met hun sleutels een wolk plastic zakjes uit hun jas.
Hondenhaters zien overal hondenpoep. En misschien hebben zij gelijk. Ik let de laatste dagen dus heel erg op om te zien of ik ongelijk heb. Ik kan het nog niet ontdekken.

Er moeten duidelijke afspraken zijn over waar honden wel en niet los mogen lopen, aan welke sociale regels hondenbezitters zich hebben te houden en welke maatregelen we treffen tegen hondenpoep. Maar teveel verboden op teveel plaatsen gaat niet werken en is volgens mij ook niet te handhaven.

Ik ga dus een van mijn beste maatjes in de raad niet steunen komende dinsdag. Hij heeft al voorgesteld dat ik geroyeerd word uit de oppositie. Na dinsdag heeft Eijsden-Margraten dus een coalitie, een oppositie en ik. De burgemeester kan trots op ons zijn.