Zorgdroom

In de toekomstagenda voor het Sociaal Domein las ik, dat men over zeven jaar hoopt op een maatschappij te waarin iedereen voor iemand zorgt. 

Ik probeer mij 8,5 miljoen zorgbehoevende Nederlanders voor te stellen.

Mag ik minderjarige mensen meetellen bij de zorgbehoevenden? In september 2015 waren er 3.243.319 mensen onder de 18 jaar, in 2022 zullen dat er nog maar een stuk of 2.5 miljoen zijn. Ik geef die voor het gemak allemaal één volwassen verzorger, want er zijn een hoop volwassenen die met zijn tweeën voor één kind zorgen, maar er zijn er ook veel die in hun eentje meerdere kinderen grootbrengen. 

Ouderen? Ongeveer 3,5 miljoen zal ouder dan 65 zijn, dat schiet op.

Rest nog zo'n slordige 2,5 miljoen mensen tussen de 18 en de 65 jaar die permanent zorg moeten ontvangen. Dat is te overzien, denk ik, al vind ik het wel zorgelijk veel. 

Geregeld? Wat doen we als mensen na hun 65ste geen zorg nodig hebben? Dat kunnen ze heel lang volhouden. En vinden we het zomaar goed dat mensen die zorg ontvangen ook voor anderen zorgen? Het zal dringen worden om die droom te laten uitkomen. Wat een frustratie. 

We gaan in 2022 nog terugverlangen naar die goede oude tijd in 2016, toen iedereen wat deed waar het nodig was en lekker zijn gang ging als alles op rolletjes liep. Jezelf zo nu en dan even omringen met zorgeloosheid, dat mocht toen nog.