Bronsgroen gouden ei

Vanmiddag verandert de vorm van Nederland een beetje. In Visé ondertekenen die van ons en die van Maastricht en die van Visé  en onze Gouverneur een document dat ervoor zorgt dat de grens tussen België en Nederland wat logischer oogt. We worden zelfs twee hectaren groter, man, man, man.

Onze verantwoordelijkheid groeit echter enorm, want we krijgen er een Natura 2000 gebied bij. En dan begint het gedonder. Want in plaats van gewoon te zeggen, goh een kwetsbaar natuurgebied daar zullen we goed voor zorgen, gaan ze er stickertjes op plakken die net even iets anders betekenen dan Natura 2000 al hebben ze in België verteld dat het niks uitmaakt.  'Maak je niet ongerust,' zeiden ze tegen de minister,'dit stickertje is hetzelfde als Natura 2000, want bij ons heten alle Natura 2000 gebieden zo. Ach en alle water in de buurt heeft dat andere stickertje, dus dat maakt haast geen verschil.'

Het land wordt dus Goudgroen, na 1 januari als alles gaat gelden, en het water Bronsgroen. Goudgroen betekent: heel mooie natuur daar mag je niet aankomen. Dan heb je nog Zilvergroen (een heel dubieuze aanduiding, maar dat terzijde) die zoveel betekent als: heel mooie natuur, pareltje,  maar als je voorzichtig bent mag je er wel wat mee doen en dan heb je Bronsgroen en dat betekent zoveel als: heel mooie natuur, maar als je er wat mee, in of op wil doen dan vinden we dat eigenlijk prima. 

Als ik nou nog het idee had dat onze mannen aan de top enig gevoel voor natuur hebben en beseffen dat natuur meer is dan een vijand die overwonnen moet worden of een gouden ei dat te gelde moet worden gemaakt dan had ik er niet zoveel moeite mee. Dan zou ik denken dat het wel goed kwam. Dat ze ondanks het bronsgroene labeltje bijvoorbeeld nooit van zijn leven visserssteigertjes in het water zouden bouwen of zo. Dan zou ik zelfs direct geloven dat ze naarstig aan het werk waren om de veiligheid van en de rust in het gebied te garanderen lang nadat zij hun stempeltjes hadden gedrukt. 

Maar onze bronsgroene helden vergaren  hun strepen door heel veel bomen te kappen voor een fietspad dat er ook achterlangs had gekund, het asfalteren holle wegen als ze de kans krijgen, het geven van toestemming voor ijscobarretjes in een prachtige vallei, het transformeren van een groene heuvel in een nieuwbouwwijk voor toeristen, het bedenken van fietsroutes van vier meter breed asfalt door natuurgebieden 

en ze hebben een plan dat Meer met de Maas heet...

Dat lijkt mij slecht nieuws voor watertjes waar nu nog vele vissoorten in alle rust hun voortplantingsfeestjes houden.