Langzaam leven

We zouden naar Hoogcruts gaan, maar de bus ging de andere kant op. Hadden we het niet goed begrepen, jawel, rustig maar, we rijden via ’t Rooth. Mooi Cittaslow met zo’n bus extra kilometers maken, maar ach ik moet niet op alle slakken zout leggen. Een interessante tocht was het wel als je bedenkt dat onze gemeente dus het cittaslowkeurmerk heeft weten binnen te halen. 

 (van de website)
 Cittaslow is het internationale keurmerk voor gemeenten die op het gebied van leefomgeving, landschap, streekproducten, gastvrijheid, milieu, infrastructuur, cultuurhistorie en behoud van identiteit tot de top behoren. Cittaslow Nederland is het netwerk van alle gemeenten in Nederland met het Cittaslow keurmerk.
Door zich aan te sluiten bij het Nederlandse Cittaslow netwerk, kunnen gemeenten samenwerken om de kwaliteit van leven te verbeteren door het authentieke te koesteren en nieuwe technieken in te zetten die vooruitgang mogelijk maken.

Een interessante tocht omdat hij het hele gezelschap uit diverse cittaslowgemeenten langs onze zere plekken voerde.

Bemelen

Blankenberg

En het nieuwe dorp Landal

Dat werkte bij mij enorm op de lachspieren.
Maar verder was het een inspirerende dag. We kregen een lezing over landschap waarbij ook uitgebreid ingegaan werd op de combinatie landbouw en landschap en we hoorden een verhaal over voeding. Dat laatste was niet mijn eerste keus geweest omdat ik vreesde voor een streekgerechten-en-gaat-u-vooral-koken-pleidooi, terwijl ik heel graag lekker eet, maar geen gepassioneerd kok ben. Verre van.
Het was echter een boeiend inkijkje in de wisselwerking tussen eten en onze wereld, smaak en economie. En ook hier weer de landbouw.
Bij beide lezingen vond ik het prettig dat we inzichten kregen om de landbouw te laten gedijen op een manier die goed is voor mens en land. Het was alleen jammer dat de wethouder van landbouw beide lezingen miste, vooral omdat de bovenstaande attracties op zijn conto staan.