'Dat wetenschappers zomaar hun gang gaan is flauwekul. Wetenschappers lezen kritisch elkaars werk, raken geïnspireerd, kijken om zich heen en komen zo tot nieuwe onderwerpen'
Ik las deze zin een paar keer nadat ik thuis kwam van de vergadering in het gemeentehuis. Lekker even met een krantje. Even niet ermee bezig zijn. Maar deze zin bleef haken en ik dacht: 'Wat als je wetenschappers vervangt door politici? Kan het dan ook? Is het mogelijk om met politici gesprekken te voeren binnen het politiek stramien waarin ruimte is voor onderlinge inspiratie?'
Het is lastig. Misschien kunnen wetenschappers het wel omdat hun werk niet gehinderd wordt door onderlinge concurrentie. Nee, dat klopt niet. Wetenschappers willen heel graag iets bijzonders ontdekken, iets waardoor ze een belangrijke stap kunnen maken, waardoor hun naam gewicht krijgt, waardoor ze gehoord worden. Wat dat betreft zijn ze precies politici.
Wetenschappers hebben nooit een einddoel, denk ik. Ze kiezen een subdoel dat ze willen bereiken en als dat lukt een nieuw subdoel, want kennis vergaren en combineren, onderzoeken en uitproberen en beschrijven gaat altijd door.
Politiek kent evenmin een einddoel, tenzij je politiek voert die gericht is op het beëindigen van de totale mensheid. Ik verwacht niet dat er zulke politici zijn, misschien hebben ze wat potentiële aanhangers maar daarvan verwacht ik niet veel eigen politiek initiatief.
In de politiek zijn geijkte patronen. Misschien is dat in de wetenschap minder. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat geijkte patronen wetenschap tegenwerken, omdat er dan geen ruimte is voor buiten de lijnen denken en experiment. Ik hoop wel dat er een vorm van geijktheid is bij het controleren van wetenschappelijke bevindingen. Dat het aan bepaalde eisen moet hebben voldaan voordat het als een nieuwe waarheid naar buiten mag.
Het zou in de politiek mooi zijn als er ruimte was voor gedachtenexperimenten binnen bijvoorbeeld de gemeenteraad. Het is moeilijk. Nieuwsgierigheid wordt al snel ervaren als lastig, ideeën worden vertaald naar vragen en vragen zijn dingen waar een antwoord op moet komen. Dat maakt inspiratie en onderzoek moeizaam. Het is alsof je er voortdurend van verdacht wordt iemand aan te willen vallen. Tenminste zo ervaar ik het.
Vandaag spraken we over Eijsden, weer eens, en blijkbaar heeft men mij een stempeltje met een bepaalde mening op mijn voorhoofd gezet en daar wordt op gereageerd. Mij werd verteld dat de gemeenteraad niet over vergunningen gaat, dat ik niet zo moeilijk moet doen over een jonge ondernemer die het goed doet en die alle kansen moet krijgen, dat beslissen over het vergunningparkeren is uitgesteld tot september, dat de briefschrijver een slimme man is die iets wil, ben even vergeten wat precies, sorry, en dat de wethouder alle uitleg die ik vraag al gegeven heeft.
Blijkbaar heb ik dat dan niet begrepen en misschien ben ik wel niet de enige die zo dom is. Wat ik eigenlijk zou willen, is dat er eens gekeken werd naar alle dingen die in de oude kern van Eijsden spelen, dat alle betrokkenen en dat is ook de overheid, bij elkaar gezet worden met de vraag:
Als de wens is dat de oude kern aantrekkelijk uitziet en toeristisch interessant is, dat de bewoners er met plezier wonen, dat de bedrijven die er zitten een goede boterham kunnen verdienen. Wat hebben jullie daarvoor over en wat willen jullie daar eventueel voor inleveren?
Dat kan dan misschien betekenen dat je om het uiterlijk van de kern te verfraaien, als bewoner niet voor je deur kunt parkeren en dat je als horecaondernemer niet tot één uur 's nachts terrasvergunning krijgt, dat kan, maar er kunnen ook andere compromissen gesloten worden. Ik denk dat het verschil maakt, als de partijen zelf tot die compromissen komen.
Goed, het was een leerzaam gesprek, zonder meer, maar niet op een opbouwende manier en dat is jammer. Voorlopig wordt het nog heel erg moeilijk om binnen een commissie een overzicht te krijgen van de projecten die lopen, hoe die elkaar overlappen, hinderen en waar ze elkaar zouden kunnen versterken. En dat inzichtelijk wordt gemaakt welke bezwaren er bestaan tegen de lopende plannen.
Ik had vanavond ook nog van gedachten willen wisselen over de politieke combinatie wonen en zorg, maar dat heb ik maar heel kort gehouden en voor een later tijdstip opgeborgen. Ik was er wel even klaar mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten