Het geluid valt me eigenlijk mee. Het vliegtuig boven de
tuin van een vriendin in Maastricht lijkt zo dichtbij dat ik de neiging
heb te zwaaien. De tweede, tien minuten later, vliegt iets hoger maar
produceert meer lawaai. De derde weer een minuut of twintig later is kleiner,
vliegt ongeveer gelijke hoogte als de tweede en produceert net als de eerste
enigszins verdraagbaar lawaai. Je hoeft er in elk geval je gesprek niet voor te
onderbreken.
‘’s Nachts is dat wel anders,’ vertelt S, ‘dan komen ze
soms zo laag over dat het lijkt alsof ze zo een stuk schoorsteen meenemen.’
‘Dien je wel eens een klacht in?’ vraag ik. Dat doet ze niet
en ze heeft de indruk dat niemand in hun omgeving dat doet. Ze heeft er in elk
geval nooit iemand over gehoord. Hoeveel mensen die last hebben zou je op
moeten tellen bij één persoon die klaagt? Daar zijn vast rekenwijzen op
losgelaten. Ik kan me althans niet voorstellen dat het onbekend is.
 |
| vliegtuig boven Eijsden |
Ergens hoorde ik dat het belangrijk is om iedere keer bij
overlast een klacht in te dienen, want alleen op ingediende klachten kan
gestuurd worden. Eigenlijk vreemd als statistisch vaststaat hoe zwaar een
klacht werkelijk weegt. Je verlegt als verantwoordelijke de schuld van de overlast als het ware naar de mensen
die níet klagen.
Maandag 7 september is er weer een voorlichtingsavond gepland over de voortgang van wat er ondernomen wordt tegen de vliegtuigoverlast in Eijsden
en omgeving. Na gisteravond denk ik dat daar niet alleen onze burgemeester moet
zijn, maar dus ook die van Maastricht. Mij lukt het helaas niet die avond vrij
te maken. Jammer, maar ik laat me naderhand graag bijpraten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten