In Maastricht ben ik geen raadslid en dus niet verantwoordelijk voor de hele stad. Ik vind het geen probleem om mee te helpen denken over de winkels op Daalhof of in Heer, maar om daar als binnenstadondernemer speciaal voor naar Maastricht te komen, dat vind ik een beetje zonde van mijn tijd. Had ik dat van tevoren geweten, ik was niet gegaan. Er was immers ook een voorlichtingsavond over het Bogmanplein in Noorbeek en ook daar was ik graag bij geweest.
Toch ben ik wel blij dat ik er was. De discussie maakte in elk geval duidelijk dat het denken over winkels en leegstand nog in de kinderschoenen staat. Termen als groot en klein, beleving, gun, fun en run overheersten het gesprek. Sloop, ruimte, andere sociale patronen, tijdsbeleving en taakinvulling kwamen niet of nauwelijks bovendrijven in het gesprek. Wat niet erg is, maar wel bewijst dat het nog niet mogelijk is om concreet beleid te maken in dit stadium van veranderingen. We weten niet veel en kunnen nog minder overzien.
Wat mijzelf-de-ondernemer betreft had ik het interessanter gevonden om in een discussiegroep te zitten die nadacht over de leegstand in de binnenstad. Ik heb er niets over gehoord en weet ook niet of die überhaupt ergens ter sprake is gekomen. Maar het was een goede ervaring voor mijzelf-het-gemeenteraadslid, want hoe ervaar je zo'n denkavond als burger? Burgerparticipatie vraagt betrokkenheid: Een inwoner van Mesch hoeft niet mee te denken over de leefbaarheid in Eckelrade, zelfs al zouden er identieke factoren zijn. Het is aan bestuurders om het gemeenschappelijke te zien en het maatwerk te maken.
Waarschijnlijk ga ik toch de volgende stadsronde over dit onderwerp weer. Voornamelijk om te zien of en hoe het vordert, want ik houd mijn hart een beetje vast als ik hoor dat er volgend jaar zomer een beleidsstuk hierover door de Raad moet. Er mag best iets langer gedacht worden.
Wij hebben nog geen 'stadsrondes'. Dat is jammer. In principe is deze manier van het bespreken van kernzaken geen slecht idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten