Je hebt er tegenwoordig zelfs bedrijfjes voor. Mensen die eraan verdienen om andere mensen 'in hun kracht' te zetten.Ben ik nou de enige die elke keer zo'n narig gevoel in de keelstreek krijgt als die term valt: iemand in zijn kracht zetten? Alsof er iets uit moet en je weet niet of het echt komt.
Het is me ook helemaal niet duidelijk wat ze nou beogen met die kracht. Bedoelen ze dat ze willen dat mensen stoppen met zeiken en iets gaan doen? Of moeten mensen zich gaan omringen met mensen die voor hen aan de slag gaan? Of hopen ze dat mensen dankzij de kracht, zonder ondersteuning die geld kost, hun problemen oplossen? Of alles tegelijk?
Deze kracht waar je blijkbaar zelfstandig niet in komt, maar die voor iedereen binnen handbereik ligt, desnoods tegen betaling, heb je hard nodig, want je moet regisseur zijn over je eigen leven en je eigen zorgbehoefte bepalen. En dat klinkt dan weer heel mooi natuurlijk, alsof je voor vol wordt aangezien en serieus genomen. Maar hoe kun je nu iemand als een gelijke benaderen als je hem eerst in zijn kracht moet zetten? De uitdrukking impliceert immers ondergeschiktheid en hulpbehoevendheid. Ik word daar opstandig van, kriegel, heetgebakerd.
Soms fantaseer ik een tandeloos vrouwtje in een schommelstoel op een veranda, met een karabijn op de knokige knieën, die iedere onbekende bezoeker verwelkomt met opspattend zand voor de voeten en een rokende loop. 'Maar mevrouwtje ik kom met de beste bedoelingen, ik ben hier alleen maar om u in uw kracht te zetten'. En dat ze dan opnieuw richt, nu iets hoger: 'Oh ja? En wie denk jij gdvrdmme wel dat je bent?'
Dat helpt om de discussie weer kalm in te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten