Ingekomen post

'Dat zoveel commissieleden iets zeiden, kwam doordat er publiek was.’ schamperde iemand naderhand. Het kan dat hij gelijk had, maar ik geloof het niet. De reacties in de commissie Fysiek en Economie gaven eerder blijk van een zekere vreugde om eindelijk eens echt te kunnen discussiëren. Die momenten zijn er te weinig in het door regels dichtgetimmerde vergaderprotocol. Hoe het ook zij, deze commissievergadering was vele malen interessanter dan de raadsvergadering en leverde misschien zelfs het behoud van een schooltje op.

Het is lastig om een moment te vinden waarin vrij gepraat kan worden over een onderwerp. Het zal best zo zijn dat, doordat er mensen kwamen inspreken, de voorzitter meer ruimte gaf om op de onderwerpen in te gaan. En wat heel goed werkte, was dat de insprekers er blijk van gaven mee te denken in de problematiek. Dat voedde de discussie op een positieve manier. En tot mijn persoonlijke vreugde bleek ik niet als enige gecharmeerd van het Gronsveldse schoolgebouwtje, dat weliswaar geen officiële bouwkundige waarde heeft, maar wel een van de weinige wederopbouwpandjes is die onze gemeente rijk is. Dus het is toch bijzonder.

De discussie kwam er naar aanleiding van de ingekomen post. Tijdens de raadsvergadering van 16 december was er een brief over Eijsden doorgezet naar de commissie. Dat had in het Presidium nogal wat ergernis opgeleverd, waarna ik nogal moedeloos thuis kwam. Eijsden bleek een zere plek. Na de laatste raadsvergadering heb ik het gevoel dat de hele ingekomen post een zere plek is. Enkele dagen voor de vergadering vult het vakje in de app raad-digitaal zich met stukken. Drieenveertig waren het er deze keer en er zaten er bij die al midden december waren binnengekomen. 

Dat heeft te maken met de procedure. Als een brief iets te laat is (en dat is hij al een paar dagen voor de vergadering, dan wordt de betreffende brief doorgezet naar de volgende vergadering, ongeacht de inhoud of de reactietijd die bij die post hoort. 

Er zat een brief bij waarop binnen zes weken gereageerd moest worden. Tja, dat halen we niet meer. En er was een brief bij die al in de commissievergaderingen in december ter sprake was gekomen, doordat  de afzender hem mij ook had gestuurd en ik er in de rondvraag al op in ging. Ja, die mocht van mij wel ter kennisname.

Er waren er vier waarvan ik dacht dat het misschen wel een goed idee was om daar eens met zijn allen naar te kijken en over te praten. 

Ik schreef de verkeerde cijfertjes op, waardoor ik in de raad niet snel genoeg naar de zin van de voorzitter, de brieven waar ik iets mee wilde in de lijst kon aanwijzen. Dus zocht ik snel naar de twee waarvan ik vermoedde dat het belang het grootst zou zijn en liet ik de twee waarvoor ik mij het meest interesseerde vervallen. Weer wat geleerd. Volgens mij heb ik nog minstens een jaar nodig voordat ik alles goed genoeg door heb om het te kunnen toepassen. Ingekomen post, hoe moeilijk kan het zijn? Openmaken, lezen, handelen! Nou...