 |
| groot en vrijwel dood |
In boeken sla ik de beschrijvingen niet op in mijn hoofd. De getekende kaartjes worden pas betekenisvol nadat ik het verhaal gelezen heb en eerlijk gezegd kan het me niet zoveel schelen of een gang naar links of naar rechts buigt, als ik de sfeer in die gang maar voel.
Een brief met een beschrijving van verdwenen hagen, grotere percelen en gerooid groen klinkt voor mij wel alarmerend, maar ik zie het niet voor me.
Gisteravond ging ik daarom naar Gronsveld om dan maar zelf te gaan kijken. het was een mooie avond, de zon deed haar best en alles bloesemde dat het een lieve lust was. Het was een plekje dat ik niet kende, maar waar ik heel vaak op een haar na langs gekomen was. Het ligt verborgen achter een paar onaantrekkelijke wegen.
Die verborgenheid is beslist een van de charmes van het plekje, maar meteen ook een van risico's. Je haalt er wat gemakkelijker je schouders over op als het verdwijnt er zijn immers niet zoveel mensen die je op de vingers zullen tikken. Hoe het oorspronkelijk was weet ik niet, want op het moment dat ik er rondgeleid word zijn de hagen al verdwenen en vind ik nog slechts de sporen van hun vroegere aanwezigheid. Het land ziet eruit alsof alles gedood wordt ter voorbereiding op een ander product. Misschien wel mais. Zo jammer.
Wat kan en wil deze gemeente eigenlijk doen om dit soort pareltjes te behoeden?
 |
| Een restantje naar rechts |
 |
| een restantje rechtdoor |
 |
| Dit soort paadjes doorkruisten dit terrein. |
 |
| en dar kun je dan naar rechts, richting Dwaze Herder. |
 |
| langs dit paadje |
 |
| Zie je? Nooit geweten. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten