1,2 miljoen

Sheila Sitalsing schreef dit weekend in de bijlage van de Volkskrant over het grondbezit van gemeentes en wat dat allemaal kost. 'Kansloze crisisgrond', noemt ze het, 'waar voorlopig geen spade de grond in gaat'.

Dat is bij ons anders. Hier worden de napoleontische plasjes nog gewoon gepleegd. Een vlaggetje geurt in Eijsden waar nu een winkelcentrum wordt gebouwd en in het Margratense sproeit men binnenkort een hele nieuwe wijk. Daarvan is het aantal woningen weliswaar teruggebracht van zo'n vierhonderd naar een dikke honderd, maar toch. Hier bouwen ze voort.

Waarschijnlijk heeft de crisis deze gemeente nog niet bereikt en staan hier de straatstenen wel te juichen om een nieuw winkelpand en wat extra woningen. Het gaat mijn verstand te boven en helaas bezit ik op dit moment niet genoeg kennis om het financiële verhaal te ontzenuwen. Het gaat immers om miljoenen en dan zeg je niet gemakkelijk: 'Nou, doe toch maar niet'. Zelfs al roept mijn gevoel dat het beter zou zijn.

Dat kan komen doordat ik elke keer een financieel verweer hoor als een wethouder kritiek krijgt op een bouwplan. Vooral wat het allemaal gaat kosten als het nìet doorgaat. Wat overigens opvallend vaak 1,2 miljoen is. Dat zal wel toeval wezen.