Ik althans, stond er niet bij stil, totdat iemand uit Mheer er deze week een opmerking over maakte. 'Wij hebben er...' hij liep in zijn hoofd door het dorp, 'eigenlijk nog maar twee.'
De gedachte joeg mij schrik aan. Dat is wel heel veel grond in heel weinig handen.
Mijn buurman in Maastricht, die voor het ministerie iets doet met milieu en infrastructuur en volgens mij heel Nederland uit zijn hoofd kent, maakt het er niet beter op. Het landschap is als het ware overgeleverd aan de goede wil van enkelen. 'Maar de grootste schade is aangericht bij de ruilverkaveling' zei hij. 'Bij jullie in Noorbeek valt het nog wel mee, maar rond Mheer zijn heel veel weggetjes verdwenen. Ondergeploegd. En als je nu ziet wat er in Europa op stapel staat, dan zou zoiets opnieuw kunnen gebeuren.'
En bedankt. Zo heb ik deze dag weer iets om over te piekeren en dat terwijl hij zo veelbelovend begon:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten