Ik ben weer het vrouwtje

Je went aan briefhoofden aan de heer met jouw achternaam. Kansloze afzender natuurlijk, dat wel. Ongeïnteresseerd type dat de eenentwintigste eeuw nog niet bereikt heeft, loser.
Maar zo nu en dan word je er moe van.

Er zitten drie vrouwen in de gemeenteraad. Één daarvan ben ik en toevallig ben ik de enige zonder partner. Daar is de administratie niet op ingesteld.

Ik, met zonder partner, en mijn vrouwelijke collega van de PvdA, met een partner-zonder-tijd-of-zin, besluiten samen naar Memorial Day te gaan. 'Geef jij ons op?' vraagt ze
'Doe ik'

Op het aanmeldingsformulier streep ik de heer door en vul met pen in dat ik met mevrouw Martens-Vissers kom.
'Ik meldde ons aan' schrijf ik Carrie, ' Ik draaide je achternamen om (sorry) en de kans bestaat dat we nu een geregistreerd partnerschap hebben'
Gisteravond vond ik een berichtje van haar. Ze had twee kaarten ontvangen voor de heer en mevrouw Vissers
Dat zijn wij.

Ik denk dat ik vandaag een rok aantrek.