Wat heb je aan een mooi boek als je het niet leest? Het boek
kan het niet schelen of het wel of niet gelezen wordt, maar het voelt toch als
een gemis als het niet gebeurt. En als je het dan leest, dan probeer je toch om
dat zo te doen dat na jou nog iemand anders het boek kan lezen.
Zo had ik ook mijn reactie op de duurzaamheidsnotitie kunnen beginnen, maar ik koos
voor een weetje dat ik las in een boek dat ik deze week bestudeerde als voorbereiding
op de Kinderboekenweek: de wereld vergaat over ongeveer 5 miljard jaar omdat de
zon dan ophoudt te bestaan.
‘Jullie praten altijd maar over de wereld die vergaat, maar
de wereld kan het niet zoveel schelen wat wij doen. Die redt zich wel zonder
ons en is dan waarschijnlijk zelfs beter af,’ reageerde een collega-raadslid na
afloop op mijn betoog. Hij zei er
overigens meteen bij dat hij daarmee niet wil zeggen dat hij duurzaamheid niet
belangrijk vindt. Het is dat gepraat over die miljarden jaren dat hem ergert.
Eerlijk gezegd denk ik ook dat de wereld beter af is zonder
ons als je kijkt naar behoud en bescherming en het natuurlijk weerstandsvermogen. Maar waarom zou er een
blauw-groene planeet nog zo’n 5 miljard jaar in het heelal rondwaren als er
niemand is die ervan geniet? 'Waarom ook niet?', zou je kunnen zeggen.
Mensen bestaan en mensen hebben er recht op om er
te zijn. En misschien is het inderdaad ons lot om onszelf weer te laten
verdwijnen. Tegen de tijd dat die 5
miljard jaar om zijn is het waarschijnlijk ook maar beter dat er geen mensen
meer zijn en ik hoop verder ook geen dieren of andere wezens die kunnen lijden.
Maar 5 miljard jaar is ook behoorlijk lang en ik denk dat we het
onszelf mogen gunnen, om nog heel wat milennia van deze wereld te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten