Op de centen letten

Over geldzaken die niet de mijne zijn, voel ik me altijd wat onzeker om te oordelen. En toch is dat wat ik moet gaan doen deze komende vergadering, melden of wij de jaarstukken van de gemeente accepteren. En dat 'wij' is dan toch heel erg 'ik' in dit geval.

Ik ben er nog niet over uit, omdat ik van mezelf vind dat ik er te weinig van weet om het af te keuren, maar er niet genoeg fiducie in heb om er volmondig mee in te stemmen.
Je krijgt niet overal inzicht in en dat helpt niet om vertrouwen te krijgen.

Er staat een juichartikel van de wethouder in de krant van vandaag. Daar zijn onze wethouders goed in, in juichen in de krant. De wethouder van de centen is blij dat we alles hebben kunnen doen met minder geld dan gedacht.

Het is mogelijk om, doordat je geld uit een reservepotje gebruikt, op papier alle kosten te dekken. Het kan ook dat gemaakte kosten in het jaar na de jaarstukken vallen en dus nu niet meetellen, waardoor je op datzelfde papier zelfs nog wat overhoudt op wat je gedacht had uit te geven. Het is ook mogelijk door heel erg te verschralen geld te besparen. De vraag is alleen of geld overhouden het hoogste goed van een gemeente zou moeten zijn.

Een kop zonder staart?